ΤΗ ΛΑ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής καταθέσεως τής τιμίας Zώνης τής υπεραγίας Θεοτόκου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια γ' δευτερούντες αυτά.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν μάρτυσι

Ή σορός η κατέχουσα, Θεοτόκε τήν Zώνην σου, κιβωτός τοίς δούλοις σου αγιάσματος, καί Ιερόν περιτείχισμα, καί δόξα καί καύχημα, καί ιάσεων πηγή, καθ' εκάστην γνωρίζεται, όθεν σήμερον, Ιερώς αθροισθέντες ανυμνούμεν, τά πολλά σου μεγαλεία, καί τών θαυμάτων τό πέλαγος. (Δίς)

Τήν αγίαν κατάθεσιν, Θεοτόκε τής Ζώνης σου, εορτήν κεκτήμεθα ευφραινόμενοι, ότι τή πόλει σου σήμερον, δοθήναι ηξίωσας ιεράν περιβολήν, φυλακτήριον άσυλον, δώρον τίμιον, αναφαίρετον πλούτον ιαμάτων, ποταμόν πεπληρωμένον, τών χαρισμάτων τού Πνεύματος. (Δίς)

Ήχος α'.

Ίδε τόπος περίδοξος, ίδε οίκος αείφωτος, εν ώ τεθησαύρισται τής θεόπαιδος, Zώνη τιμία εν χάριτι, προσέλθετε άνθρωποι, φωτισμόν καί ιλασμόν, προφανώς απαρύσασθε, καί βοήσατε, ευχαρίστω καρδία, Παναγία, ευλογούμέν σε Παρθένε, οι σεσωσμένοι τώ τόκω σου. (Δίς)

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Ως στέφανον υπέρλαμπρον, πανάχραντε Θεοτόκε, τήν ζώνην σου τήν αγίαν, η Εκκλησία τού Θεού περιέθετο, καί φαιδρύνεται χαίρουσα σήμερον, καί μυστικώς χορεύει, Δέσποινα εκβοώσά σοι Χαίρε διάδημα τίμιον, καί στέφανε τής θείας δόξης, χαίρε η μόνη δόξα τού πληρώματος, καί αιώνιος ευφροσύνη, χαίρε τών εις σέ προστρεχόντων, λιμήν καί προστασία, καί σωτηρία ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Έδωκας τή πόλει σου, Zώνην τήν σήν Υπερένδοξε, ασφαλέστατον σύνδεσμον, ταύτην περιέπουσαν, εκ παντός κινδύνου, θείαις ενεργείαις, καί απροσμάχητον εχθροίς, διατηρούσαν αυτήν κραυγάζουσαν, ισχύς μου καί κραταίωμα, καί ευπρεπές αγαλλίαμα, ο Υιός σου καί Κύριος, μόνος έστιν ο εύσπλαγχνος.

Στίχ. Ηγίασε τό σκήνωμα αυτού ο Ύψιστος.

Τίμιον διάδημα, οι ευσεβώς βασιλεύοντες, τήν σήν Ζώνην Πανάχραντε, φαιδρώς περικείμενοι, εν τοίς σοίς καυχώνται, θείοις μεγαλείοις, καί φοβερώτατοι εχθροίς, τοίς πολεμούσιν αεί γνωρίζονται, καί σέ υμνούντες κράζουσι, τώ υπέρ λόγον τεχθέντι εκ σού, Ιησού παντοδύναμε, σώσον πάντας ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Τού ποταμού τά ορμήματα ευφραίνουσι τήν πόλιν τού Θεού.

Περίζωσον δύναμιν, ημάς Παρθένε τή Ζώνη σου, κατ' εχθρών ενισχύουσα, πάθη υποτάττουσα, κατατυραννούντα, καί εκπολεμούντα, καί νικητήρια ημίν, δι' απαθείας αεί παρέχουσα, τού καθαρώς δοξάζειν σε, καί τώ Υιώ σου βοάν εκτενώς, Ιησού παντοδύναμε, σώσον πάντας ως εύσπλαγχνος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Φρένα καθάραντες καί νούν τοίς Αγγέλοις καί ημείς πανηγυρίσωμεν, φαιδρώς εξάρχοντες Δαυϊτικήν μελωδίαν, τή νεάνιδι Νύμφη τού παμβασιλέως Χριστού τού Θεού ημών, Ανάστηθι Κύριε, λέγοντες, εις τήν ανάπαυσίν σου, σύ καί η κιβωτός τού αγιάσματός σου, Ως γάρ παλάτιον τερπνόν, ταύτην κατεκόσμησας, καί κατεκλήρωσας αυτήν, τή πόλει σου Δέσποτα, περιποιείσθαι καί σκέπειν, εκ πολεμίων βαρβάρων, τή κραταιά δυνάμει σου, ταίς ικεσίαις αυτής.

Απολυτίκιον  Ήχος πλ. δ'

Θεοτόκε αειπάρθενε, τών ανθρώπων η σκέπη, Εσθήτα καί Zώνην τού αχράντου σου σώματος, κραταιάν τή πόλει σου περιβολήν εδωρήσω, τώ ασπόρω τόκω σου άφθαρτα διαμείναντα, επί σοί γάρ καί φύσις καινοτομείται καί χρόνος, διό δυσωπούμέν σε, ειρήνην τή πολιτεία σου δώρησαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τήν Zώνην τήν σεπτήν, τού αχράντου σου σκήνους, υμνούμεν οί πιστοί, Παναγία Παρθένε, εξ ής αρυόμεθα νοσημάτων τήν ίασιν, καί κραυγάζομεν, Μήτερ Θεού τού Υψίστου, σύ η λύτρωσις, τών σέ τιμώντων υπάρχεις, Μαρία Θεόκλητε.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα  Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Τής τιμίας Zώνης σου τή καταθέσει, εορτάζει σήμερον, ο σός πανύμνητε λαός, καί εκτενώς ανακράζει σοι, Χαίρε Παρθένε, Χριστιανών τό καύχημα.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Οι παρόντες δύο Κανόνες τής Θεοτόκου.

Κανών πρώτος. Ποίημα τού Κυρίου Γεωργίου.

Ωδή α'  Ήχος δ'

θαλάσσης τό ερυθραίον

Λαμπάδα φωτοφανή καί άδυτον, ο τής Παρθένου ναός, ως ουρανός ευράμενος φαιδρός, τήν υπέρλαμπρον Ζώνην αυτής, τήν οικουμένην σήμερον, ταίς τών θαυμάτων αιθριάζει αυγαίς.

Ισχύν τε καί ασφαλείας σύνδεσμον, τήν σήν Πανάχραντε, θείαν ως όντως Zώνην νοητώς, εζωσμένη η πόλις σου, τό κράτος αδιάσπαστον, έχει, διό καί εγκαυχάται εν σοί.

Τής πάλαι ως αληθώς υπέρτιμος, η σή σορός κιβωτού, Θεογεννήτορ ώφθη τοίς εν γή, ού τά σύμβολα φέρουσα, αλλά πιστώς φυλάττουσα, τής αληθείας τά γνωρίσματα.

Αρώματα μυστικά προχέονται, εν τώ ναώ τής Αγνής, εκ τής τιμίας σήμερον σορού, καί πληρούσι τού Πνεύματος, τής ευωδίας άπαντας, τούς μετά πόθου προσιόντας αυτή.

Κανών δεύτερος, ού η Ακροστιχίς.

Ισχύν με τήν σήν ζώσον, αγνή παρθένε. Ιωσήφ.

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ'

Αρματηλάτην Φαραώ

Ισχύν με θείαν ευσεβώς περίζωσον, υμνολογούντά σου, τήν Ιεράν Zώνην, θείον χρηματίζουσαν, τή πόλει σου περίζωμα, καί κραταίωμα Κόρη, καί αρραγές περιτείχισμα, άχραντε Παρθένε τή ποίμνη σου.

Σύ τόν Θεόν τόν δυνατόν εκύησας, περιζωννύοντα, τούς ευσεβείς πάντας, δύναμιν Πανάμωμε, διό σε μακαρίζομεν, καί τήν θείαν σου Zώνην, περιχαρώς ασπαζόμενοι, χάριν απαντλούμεν καί έλεος.

Χαρμονικώς τή καταθέσει σήμερον, περιχορεύσωμεν, τής Ιεράς Zώνης, τής αγνής θεόπαιδος, εξ ής ημίν περίζωμα, αφθαρσίας υφάνθη, καί αδιάρρηκτον ένδυμα, καί περιβολή αδιάσπαστος.

Υπό τήν σήν ο σός λαός Πανάμωμε, προστρέχει δύναμιν, υπό τήν σήν σκέπην, καταφεύγει πάντοτε, πάσι γενού βοήθεια, καί τά πρός σωτηρίαν τοίς πάσι δίδου αιτήματα, σώζουσα δεινών τάς ψυχάς ημών.

Καταβασία

Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Ώδή γ'

Ευφραίνεται επί σοί

Τιμήσωμεν οι πιστοί, ως συναφείας πρός Θεόν σύνδεσμον, τήν τής Αγνής σήμερον Zώνην, καί πιστώς προσκυνήσωμεν.

Αέναοι οχετοί, εκ τής αχράντου σου σορού ρέοντες, τών χαρισμάτων Αγνή, πάντας τούς πιστούς καταρδεύουσιν.

Ιάματα τοίς πιστοίς, η πολυύμνητος ημίν σήμερον, τής υπερτίμου Αγνής, Zώνη αναβρύει εν χάριτι.

Ως δρόσος εωθινή, η ευφροσύνη σου Αγνή ρέουσα, τήν τών παθών κάμινον, τών σέ ανυμνούντων κοιμίζει αεί.

Έτερος

Ουρανίας αψίδος

Νεουργείται καρδία, πίστει θερμή ψαύουσα, Ζώνη Ιερά τής Παρθένου, καί περιζώννυται, δύναμιν άμαχον, κατά παθών ακαθάρτων, δυσμενών ασάρκων τε, άτρωτος μένουσα.

Μένει άφθορος έτι, η Ιερά Ζώνη σου, ήτις σού τό άχραντον σώμα, Κόρη διέζωσε, καθαγιάζουσα, τούς ευσεβώς προσιόντας, καί φθοράς εξαίρουσα, νόσων καί θλίψεων.

Εχρημάτισας οίκος, περικαλής Άχραντε, Λόγου τού εκ σού σαρκωθέντος, καί εν αγίω σου οίκω ευδόκησας, Zώνην τήν σήν εντεθήναι, ήν καί κατασπαζόμενοι αγιαζόμεθα.

Τήν τιμίαν σου Zώνην, τιμητικώς άπαντες, εν αγαλλιάσει καρδίας, περιπτυσσόμεθα, τιμήν υπάρχουσαν, πάντων πιστών Θεοτόκε, ως τώ υπερτίμω σου, ψαύσασα σώματι.

Καταβασία

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Κάθισμα  Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τά καταθέσια τής σής θείας Zώνης, η Εκκλησία σου φαιδρώς εορτάζει, καί εκτενώς κραυγάζει σοι Παρθένε Αγνή, Άπαντας περίσωζε, τής εχθρών δυναστείας, θραύσον τά φρυάγματα, τών αθέων βαρβάρων, καί τήν ημών κυβέρνησον ζωήν, πράττειν Κυρίου τά θεία θελήματα.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Οι τών θαυμάτων ποταμοί Θεοτόκε, εκ τής πανσέπτου σου σορού προερχόμενοι, ως εξ Έδεμ ποτίζουσι τό πρόσωπον τής γής, χάριτας προχέοντες, τοίς πιστώς σε τιμώσιν, όθεν ανυμνούμέν σε, καί σεπτώς ευφημούμεν, καί ευχαρίστως κράζομεν αεί, Χαίρε η μόνη ελπίς τών υμνούντων σε.

Ωδή δ'

Επαρθέντα σε ιδούσα

Ως υπέρτιμον στερέωμα Θεοτόκε, ο Ποιητής καί Κτίστης σε, πηξάμενος ώσπερ, άστροις κατεκόσμησε, ταίς θείαις ελλάμψεσιν, αίς καταφαιδρύνεις τά πέρατα.

Σέ κραταίωμα η πόλις σου Θεοτόκε, καί ασφαλή κρηπίδα, έχουσα τή θεία, Ζώνη σου συνέχεται, δεσμόν αδιάσπαστον, ταύτην εν πολέμοις προτείνουσα.

Από γής ημάς ανέλκει Θεογεννήτορ, πρός ουρανόν η θεία, Ζώνη σου σώ πόθω, ταύτης αναφθέντας θερμώς, διό σε δοξάζομεν, ως αιτίαν δόξης τής κρείττονος.

Ιδού χάρις ανεξάντλητος, δεύτε πάντες ειλικρινεί καρδία, αρύσασθε πίστει, νάματα πηγάζοντα, αφθόνως φιλέορτοι, τής σεπτής σορού τής πανάγνου Μητρός.

Έτερος

Σύ μου ισχύς Κύριε

Ήρθης πρός φώς, άδυτον μεταχωρήσασα, έλιπες δέ, τοίς σέ μακαρίζουσιν, αντί τού σώματός σου Αγνή, τήν τιμίαν Zώνην, πηγήν θαυμάτων υπάρχουσαν, καί τόπον σωτηρίας, καί χαράκωμα ταύτης, τής τιμώσης σε πόλεως άχραντε.

Νέον ημείς, ως ουρανόν υπερχόμεθα, σού τόν οίκον, εν ώ τεθησαύρισται, καθάπερ ήλιος φωταυγής, σού η θεία Ζώνη, βολάς θαυμάτων εκπέμπουσα, καί πάντων τάς καρδίας, καταυγάζουσα Κόρη, καί παθών τήν ομίχλην διώκουσα.

Σύ κιβωτός, τού νοητού αγιάσματος χρηματίζεις, Άχραντε πανύμνητε, καί τήν τιμίαν ταύτην σορόν, έχουσαν τήν Zώνην, ήν περιούσα εφόρεσας, περέχεις τώ λαώ σου, καταφύγιον πάσι, καί πηγήν ιαμάτων ακένωτον.

Ήκε τή σή, πόλει πολύολβον δώρημα, η τιμία Ζώνη σου πανύμνητε, καί κατετέθη περιφανώς, ταύτη τή ημέρα εν τούτω τώ θείω οίκω σου, καί γέγονε μεγίστης, εορτής Θεοτόκε, τοίς θερμώς σε ποθούσιν υπόθεσις.

Νόμου σκιαί, καί Προφητών τά αινίγματα, προεδήλουν, έσεσθαί σε Πάναγνε, Θεού Μητέρα παναληθή, δι' ής η κατάρα απεστειρώθη καί ήνθησε, τελεία ευλογία, καί σωτήριος χάρις, τοίς εν πίστει καί πόθω υμνούσί σε.

Καταβασία

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή ε'

Σύ Κύριέ μου φώς

Σύ Κύριε τήν σήν, Μητέρα εμεγάλυνας, σύ ύψωσας υπέρ πάσας νοεράς εξουσίας, ασυγκρίτως τήν δόξαν αυτής.

Η χάρις τού Θεού, νύν αφθόνως παρέχεται, πανάχραντε Θεοτόκε, εκ τιμίας σορού σου, τοίς πίστει προσκυνούσί σε.

Σέ δύναμιν Πιστοί, βασιλείς περιζώννυνται, σέ σύνδεσμον Θεοτόκε, η σή πόλις αυχούσα, τή Ζώνη σου σεμνύνεται.

Γνωστή σου αληθώς, η χάρις αναδέδεικται, Πανάχραντε παραδόξως, ενεργούσα δυνάμεις, καί τέρατα εν πάση τή γή.

Έτερος

Ίνα τί με απώσω

Ζώνης θείας τεθείσης, σήμερον εν οίκω σου θεοχαρίτωτε, συνεπανετέθη, αγαθών πάσα δόσις τοίς χρήζουσι, καί πληρούται πάς τίς, αγιασμού ο προσπελάζων, τάς αιτήσεις πιστώς κομιζόμενος.

Ωραιώθης Παρθένε, Λόγον ωραιότατον αποκυήσασα, καί τώ σώ ωραίω, τούτω οίκω τεθήναι ευδόκησας, τήν ωραίαν Ζώνην, ήτις τό σόν ωραίον σώμα, Θεοτόκε ωραίως διέζωσεν.

Σού ο Άγιος οίκος, άλλος ως Παράδεισος, πάσι γνωρίζεται, μέσον κεκτημένος, ώσπερ εύοσμον ρόδον τήν Ζώνην σου, ευωδίας θείας, αναπληρούσαν τάς καρδίας, τών πιστώς προσιόντων Πανάμωμε.

Όμβρου θείου νεφέλη, γέγονας Πανάμωμε, εναποστάζουσα, σωτηρίας ύδωρ, καί τήν γήν χερσωθείσαν εγκλήμασι, πρός καρποφορίαν, μεταγαγούσα ευσεβείας, διά τούτο πιστώς σε δοξάζομεν.

Καταβασία

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Ωδή ς'

Θύσω σοι, μετά φωνής

Όλην σε, υπερφυώς εδόξασε Κύριος, όλην ανύψωσε μόνην, όλην σε ετίμησεν υπέρ λόγον, Θεοτόκε, τόν ναόν τε σύν τή Ζώνη καί θεία σορώ.

Νάουσιν, εκ πελάγους τά ρείθρα τής χάριτος, σού τής σορού τής αχράντου, καί τήν κτίσιν πάσαν περικυκλούσιν, αρδεύοντα, τούς πιστώς προσκυνούντας τόν τόκον σου.

Ισχύν σε, οι πιστοί κεκτημένοι καί καύχημα, περιζωννύονται δόξαν, τήν σεπτήν σου Ζώνην Θεοκυήτορ κατέχοντες, ως υπέρλαμπρον κόσμον καί τίμιον.

Έτερος

Άβυσσος αμαρτιών

Νέον τέτοκας ημίν, ως παιδίον τόν πρό πάντων αιώνων, καί καινουργείς καρδίας, αμαρτίας παλαίωσιν, δεξαμένας καινισμώ, τής καταθέσεως τής τιμίας, Ζώνης σου Κόρη αειπάρθενε.

Αγιός σου ο ναός, θαυμαστός δικαιοσύνη υπάρχει, όστις τήν θαυμαστήν σου Ζώνην, θαύματα βρύουσαν, κεκτημένος τοίς πιστοίς, πέλαγος δείκνυται ιαμάτων, Θεοκυήτορ Μητροπάρθενε.

Γέγηθε πάσα ψυχή, συνιούσα εν Αγίω ναώ σου, καί εν αυτώ ορώσα, Θεοτόκε τήν Zώνην σου, ώσπερ ήλιον φαιδρόν, φέγγος αστράπτουσαν χαρισμάτων, τού παντουργού καί θείου Πνεύματος.

Νεύρωσον ημών Αγνή, τάς καρδίας παρεθείσας, παντοίων αμαρτιών ιδέαις, καί περίζωσον δύναμιν, τούς τήν Zώνην σου πιστώς, ως πολυτίμητον κεκτημένους, καί αναφαίρετον θησαύρισμα.

Ο Ειρμός

«Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν, βιαίως συνωθεί απογνώσεως, αλλ' αυτός τήν κραταιάν, χείρά μοι έκτεινον ως τώ Πέτρω, καί εκ φθοράς με ανακάλεσαι».

Καταβασία

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.

Κοντάκιον  Ήχος β'

Τήν εν πρεσβείαις

Τήν θεοδόχον γαστέρα σου Θεοτόκε, περιλαβούσα η Zώνη σου η τιμία, κράτος τή πόλει σου απροσμάχητον, καί θησαυρός υπάρχει, τών αγαθών ανέκλειπτος, η μόνη τεκούσα αειπάρθενος.

Ο Οίκος

Τίς γηγενών τά σά μεγαλεία διηγήσεται λόγος; ποία γλώσσα βροτών; νούς γάρ ουδέ ουράνιος, αλλ' η τεκούσα τής συμπαθείας τό αμέτρητον πέλαγος, δέξαι καί νύν εξ ακάρπων χειλέων τά άσματα, καί δίδου μοι θείαν χάριν, ευφημήσαι τήν σήν Zώνην Δέσποινα, δι' ής κόσμος αγάλλεται, σύν Αγγέλοις υμνών σου τά θαύματα, η μόνη τεκούσα αειπάρθενος.

Συναξάριον

Τή ΛΑ' τού αυτού μηνός, ανάμνησις τής εν τή Αγία σορώ καταθέσεως τής τιμίας Ζώνης τής Υπεραγίας Θεοτόκου, εν τώ σεβασμίω αυτής οίκω, τώ όντι εν τοίς Χαλκοπρατείοις, ανακομισθείσης από τής Επισκοπής Ζήλας, επί Ιουστινιανού τού Βασιλέως, Έτι δέ καί τού γεγονότος θαύματος, διά τής επιθέσεως τής Τιμίας Ζώνης εις τήν βασιλίδα Zωήν, τήν σύζυγον Λέοντος τού Βασιλέως.

Στίχοι

·          Χρυσήν κορωνίδ' οία, σεμνή Παρθένε,

·          Τώ τού χρόνου τίθημι σήν Ζώνην τέλει.

·          θέντο σορώ Ζώνην πρώτη Πανάγνου Τριακοστή.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τής ανακαινίσεως τού ναού τής Υπεραγίας Θεοτόκου εν τώ Νεωρίω.

Ταίς τής αχράντου Μητρός σου πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Εν τή καμίνω

Σύ ως ήλιος, δικαιοσύνης μόνος ών φωτουργέ, θείως τόν ναόν εφαίδρυνας τής Σεμνής, τοίς ποικίλοις σου χαρίσμασιν, εν ώ ανίσχουσα, τάς ακτίνας εκλάμπει η Ζώνη αυτής.

Χρυσήν ως στάμνον, τήν σήν σορόν κυκλούντες μόνη Αγνή, θείας αληθώς μετέχομεν νύν τρυφής, τών χαρίτων παντευλόγητε, καί τών συμβόλων σου, υπερτέραν ως ούσαν τιμώμεν αυτήν.

Υπερβλύζουσιν οι τών θαυμάτων Κόρη πάναγνε, χάριν αληθώς κρατήρές σου τοίς πιστοίς, καί αφθόνως τής τιμίας σου, σορού προέρχονται, ως εξ άλλης Εδέμ νοητοί ποταμοί.

Νύν προσέλθετε, μετ ευφροσύνης πάντες οι επί γής, δεύτε, η σορός προτρέπεται μυστικώς, τής Κυρίας περιπτύξασθε, υπερένδοξον, εν εμοί θησαυρισθείσαν Ζώνην αυτής.

Έτερος

Θεού συγκατάβασιν

Η πάντων Βασίλισσα, πρός ουρανίους σκηνάς απαίρουσα, καταλέλοιπεν όλβον, τή Βασιλίδι πασών τών πόλεων, τήν ταύτης Ζώνην, δι' ής περισώζεται, επιδρομής ορατών, καί αοράτων εχθρών.

Πηγή νύν προσέλθωμεν, αποσταζούση χάριν καί έλεος, τή σορώ τή τιμία, τή κατεχούση Ζώνην τήν πάντιμον, τής τιμησάσης ανθρώπων τό φύραμα, τιμίω τόκω αυτής, Παρθένου τε καί Μητρός.

Αινείτε τό Κύριον, Δυνάμεις πάσαι αι επουράνιαι, καί τήν τούτον τεκούσαν, ανθρώπων γλώσσαι πάσαι δοξάσατε, ότι τήν Ζώνην αυτής εδωρήσατο, καταφυγήν αληθή, καί σωτηρίαν πιστοίς.

Ρανάτωσαν άνωθεν, δικαιοσύνην νεφέλαι σήμερον, καταθέσει τής Zώνης, τής σής νεφέλη θεοχαρίτωτε, καί μελωδείτω ψυχή πάσα χαίρουσα, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Καταβασία

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Πλάκας θείας πάλαι κιβωτός, χειρί γραφείσας Θεού, συνέσχε πάναγνε, η σή δέ άχραντε Δέσποινα, σεβασμία καί τιμία σορός, Ζώνην κατέχει τήν αυτόν, τόν νομοθέτην εν σοί, συγκατασχούσαν, Φρικτόν τό μυστήριον!

Άγγελοι πανάχραντε αγνή, νύν συγχορεύουσιν, εν τώ σεπτώ σου ναώ, καί περιέπουσι Δέσποινα, τήν τιμίαν καί αγίαν σου Zώνην, ήν πόθω καί χαρά, καί ευφροσύνη πολλή, προσκυνούντες, σέ ανυμνούμεν, τήν δόξαν τού γένους ημών.

Ράβδος η τό άνθος τής ζωής, αναβλαστήσασα, σύ εί η πάντων χαρά, η πολυτίμητος Άχραντε, μυροθήκη η τού Πνεύματος, ο θησαυρός τών αγαθών, τών αρωμάτων πηγή, εξ ής μύρον, τών ιαμάτων εκβλύζει η θεία σορός.

Υμνούσι πανάχραντε Αγνή, τά μεγαλεία τά σά, αι νοεραί στρατιαί, ανακηρύττουσιν άπαντες, Πατριάρχαι καί Προφήται τρανώς, σύν Αποστόλοις ιεροίς, καί τών μαρτύρων χοροί, μεθ' ών πίστει, σέ προσκυνούντες δοξάζομεν.

Έτερος

Επταπλασίως κάμινον

Θρόνος καθάπερ άγιος, η σορός ανατίθεται, ένδον εν αδύτοις, Ιεροίς φαιδρότατα, τής μόνης θεόπαιδος, καί Βασιλίδος πάντων αγνής, Ζώνην κεκτημένη, επαναπαυομένην, εξ ής τοις κοπιώσιν, εν πολλαίς αμαρτίαις, ανάπαυσις τελεία, προέρχεται αφθόνως.

Επί τής γής τόν Κύριον, Ιερώς εσωμάτωσας, καί χερσίν αγίαις, αληθώς διέζωσας, τόν περιζωννύοντα, τούς ευσεβούντας δύναμιν, νύν δέ αναβάσα, ουρανών υπεράνω, κατέλιπες ανθρώποις, τήν τιμίαν σου Zώνην, Παρθένε Θεοτόκε, κραταίωμα καί σκέπην.

Νενοσηκόσιν ίαμα, ολισθαίνουσι στήριγμα, καί τοίς ραθυμούσιν, ευθυμία ένθεος, κυβέρνησις πλέουσι, πεπλανημένοις επιστροφή, η παρεπομένη τή Τιμία σου Ζώνη, αγνή Παρθένε χάρις, αληθώς χρηματίζει, ήν πίστει προσκυνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Επιτελούντες σήμερον, τήν αγίαν κατάθεσιν, Ζώνης σου τής θείας, Ιεράν πανήγυριν, οι δούλοί σου άγομεν, καί εν χαρά βοώμέν σοι, Χαίρε Θεοτόκε, η χαρά τών Αγγέλων, καί πάντων τών ανθρώπων, τών Πιστώς μελωδούντων, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Καταβασία

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Λίθος αχειρότμητος

Θάλαμος υπέρτιμος όντως, Θεογεννήτορ ή σορός σου, ώφθη τήν αγίαν σου Ζώνην, παρθενικήν τε καί νυμφικήν ως στολήν, αξίως περιέχουσα, καί συντηρούσα ως ζωής θησαυρόν.

Ένθεν διάδημα κάλλους, η Εκκλησία Θεοτόκε, αναδησαμένη τήν θείαν, καί παναγίαν Zώνην σου σήμερον, βασιλικώς ευφραίνεται, καί ωραϊζεται τή δόξη σου.

Ναόν εκμιμούμενον πάσαν, τών ουρανών τήν ευκοσμίαν, σήμερον πιστοί τής Παρθένου, κατειληφότες τών χαρισμάτων αυγαίς, ώσπερ αστέρων κάλλεσι, καταλαμπόμενοι φαιδρύνθητε.

Έχει τήν αγίαν σου Zώνην, Θεογεννήτορ η σή πόλις, σύνδεσμον ειρήνης καί τείχος, καί τών δογμάτων θείαν ενότητα, καί ορθοδόξων καύχημα, καί Βασιλέων τροπαιούχημα.

Υμνούμεν τήν άφατον δόξαν, καί τήν ανείκαστόν σου χάριν, σύ γάρ εί πηγή τής σοφίας, εξ ής ο λόγος πάσι προέρχεται, τοίς σέ τιμώσιν Άχραντε, καί μεγαλύνουσι τόν τόκον σου.

Έτερος

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός

Ιδού η θεία κλίνη τού Σολομών, δυνατοί ήν κυκλούσιν εξήκοντα, ρήσει Γραφών, οίά περ εν κλίνη βασιλική, σορώ τιμία σήμερον, Ζώνην ανακλίνει τήν εαυτής, ανάκλησιν εις πάντων, τών τεταπεινωμένων, καί ευσεβούντων περιποίησιν.

Ως πόλις Βασιλέως τών ουρανών, περί ής ελαλήθη παράδοξα, έθου τή σή, πόλει δώρον τίμιον καί σεπτόν, τήν παναγίαν Zώνην σου, πάντων εις κραταίωμα τών πιστών, δι' ής οι στεφηφόροι, τροπούνται πολεμίους, ορθοδοξία διαλάμποντες.

Σταλάξατε τά όρη νύν γλυκασμόν, καί βουνοί ευφροσύνην αιώνιον, Πατριαρχών, δήμοι καί μαρτύρων πάντες χοροί, τών Προφητών ο σύλλογος, θείων Αποστόλων δήμος σεπτός, ευφράνθητε σύν πάσιν, ημίν τή καταθέσει, τής θείας Ζώνης τής θεόπαιδος.

Ηγίασας τά πάντα διά τής σής, Παναγία Παρθένε κυήσεως, καί νύν ημίν, δέδωκας εις πλείονα φωτισμόν, τήν παναγίαν Zώνην σου, ής τή καταθέσει πάσα η γή, χορεύει καί γεραίρει, σέ τήν χαράς αρρήτου, αποπληρούσαν τό ανθρώπινον.

Φιλίας με δολίας τής τών παθών, καί εχθρού καθ' εκάστην πειράζοντος, αμαρτιών βάρει ραθυμίας τε χαλεπής, απαγωγής πανάχραντε, καί αιχμαλωσίας καί προνομής, τώ σώ προσπεφευγότα, ελέει διά τάχους, ως συμπαθής Αγνή απάλλαξον.

Καταβασία

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια  τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Ο πάντα υπέρ έννοιαν, τά σά ποιήσας, Άχραντε, τήν σήν Εσθήτα καί Zώνην, ετίμησεν αφθαρσία, τή πόλει σου κραταίωμα, δούς ταύτην καί ασφάλειαν, ής καί νύν τήν κατάθεσιν, περιχαρώς εκτελούντες, πανηγυρίζομεν πόθω.

Έτερον όμοιον

Κυρία πάντων πέλουσα, τών ποιημάτων Δέσποινα, καί πλήρης όντως σοφίας, τής υπερφώτου ως Μήτηρ, Θεού τού παντοκράτορος, φωτός καί θείας γνώσεως, καί χάριτός με πλήρωσον, τή συμπληρώσει τών ύμνων, σού τής αγνής Θεοτόκου.

Εις τούς Αίνους ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τρία, δευτερούντες τό α'.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν μάρτυσιν

Ως υπέρλαμπρον στέφανον, Θεοτόκε πανάχραντε, τήν αγίαν Ζώνην σου περιέθετο, η Εκκλησία καί χαίρουσα, φαιδρύνεται σήμερον, καί χορεύει μυστικώς, εκβοώσά σοι Δέσποινα, Χαίρε στέφανε, καί διάδημα θείον, χαίρε μόνη, τού πληρώματός μου δόξα, καί ευφροσύνη αιώνιος. (Δίς)

Σύ πανάχραντε Δέσποινα, κραταιόν περιτείχισμα, άρραγές τε στήριγμα καί διάσωσμα, τώ σώ λαώ καί τή πόλει σου, υπάρχουσα δέδωκας, ως φαιδράν περιβολήν, τήν υπέρτιμον Ζώνην σου, περισώζουσαν, συμφορών εκ παντοίων, τούς εν πίστει, καί ζεούση προθυμία, ταύτην τιμώντας Θεόνυμφε.

Ο ναός σου Πανάχραντε, ως πηγή ανεξάντλητος, τών θαυμάτων σήμερον αναδέδεικται, οι ποταμοί γάρ τής χάριτος, αφθόνως προχέονται, τής αγίας σου σορού, καί πιστών τήν διάνοιαν, κατευφραίνουσι, τών εν πίστει καί πόθω σοι βοώντων, Η χαρά καί ευφροσύνη, καί η ζωή σύ υπάρχεις ημών.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Ως στέφανον υπέρλαμπρον, πανάχραντε Θεοτόκε, τήν Ζώνην σου τήν αγίαν, η Εκκλησία τού Θεού περιέθετο, καί φαιδρύνετα χαίρουσα σήμερον, καί μυστικώς χορεύει, Δέσποινα εκβοώσά σοι, Χαίρε διάδημα τίμιον, καί στέφανε τής θείας δόξης, χαίρε η μόνη δόξα τού πληρώματος, καί αιώνιος ευφροσύνη, χαίρε τών εις σέ προστρεχόντων, λιμήν καί προστασία, καί σωτηρία ημών.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις.

Εις τήν Λειτουργίαν. Τά Τυπικά, καί εκ τών Κανόνων η γ' καί ς' Ωδή.

Απόστολος

Αδελφοί, είχεν η πρώτη σκηνή δικαιώματα...

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν

Αναστάσα Μαριάμ...

Κοινωνικόν

Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι, καί τό όνομα Κυρίου επικαλέσομαι. Αλληλούϊα